Winfried Robert Clemens Brachmann was een Duitse arts die werd geboren op 6 februari 1888 in Dresden, Duitsland. Walther Johann Brachmann was zijn vader en Maria Clementine Brachmann was zijn moeder. Hij trouwde op 16 september 1916 in Göttingen met Agnes Helene Heilmann. Hij was de vader van drie kinderen genaamd Heilwig Brachmann (geboren in 1917), Ernst Gerhart Brachmann (geboren in 1919) en Agnes Brachmann (geboren in 1921). Winfried Robert Clemens Brachmann stierf in 1969 op eenentachtigjarige leeftijd. Hij wordt in de medische geschiedenis herinnerd als de identificatie van een speciaal type genetische handicap bij kinderen, bekend als het Brachman de Lange-syndroom.
Van beroep was hij doctor in de geneeskunde. Hij behaalde zijn diploma geneeskunde in 1913 en kreeg een aanstelling als klinisch assistent in het kinderziekenhuis in zijn geboortestad. Terwijl hij in 1916 in dit ziekenhuis werkte, observeerde hij een 19 dagen oud kind dat stierf aan een longontsteking en schreef een gedetailleerd rapport over de zaak. Zijn rapport bevatte een aantal kenmerken van de ziekte die nog niet eerder in de geschiedenis van de kindergeneeskunde waren genoemd.
De Eerste Wereldoorlog begon in 1914 en was in 1916 in volle woede. Gedurende deze periode werd Winfried Robert Clemens Brachmann opgeroepen voor het bijwonen van de militaire dienst in de oorlog. Hij moest zijn medische studie stopzetten om mee te doen aan de oorlog. Hij liep een bacterievuurwond op en werd gestationeerd in Rasenmühle bij Göttingen. Hij raakte zo zwaar gewond dat na vele jaren na de oorlog granaatsplinters uit zijn wonden kwamen. Hij wilde de Duitse koloniën in Afrika bezoeken. Maar helaas had Duitsland tijdens de Eerste Wereldoorlog al zijn koloniën verloren en kon Brachmanns wens niet worden vervuld. Tijdens de naoorlogse periode fietste Brachmann door de omgeving van Göttingen. Gedurende deze tijd ontdekte hij dat een arts in Gross Schneen dood was. Hij wilde de plaats innemen van de overleden arts om zieke mensen te behandelen. Daarom besloot hij met zijn gezin daarheen te verhuizen. In 1918 verhuisde hij naar Gross Schneen. Duitsland maakte in deze periode een zeer moeilijke tijd door. De Duitsers leden honger en ontberingen. Winfried Robert Clemens Brachmann stond krachtig naast de lijdende bevolking van zijn land. Hij had zijn door paarden aangedreven koets uit de oorlog meegenomen en gebruikte het voertuig om van dorp naar dorp te reizen onder het motto zieke mensen behandelen.
Het Brachman de Lange-syndroom is een genetische aandoening waarvan bekend is dat deze ernstige ontwikkelingsafwijkingen veroorzaakt. Zowel de fysieke als de intellectuele ontwikkeling van het kind wordt door dit syndroom beïnvloed. Craniofaciale en skeletmisvormingen, samen met gastro-intestinale en hartstoornissen, zijn enkele van de basiskenmerken van dit syndroom. Het is vrij zeldzaam en er wordt geschat dat het één op de 10.000 pasgeboren baby's treft. De diagnose van het syndroom wordt gesteld op basis van het specifieke uiterlijk van het gezicht, samen met pre- en postnatale groeivertraging en skeletafwijkingen.